Нэгэн ядуу хөдөөний хүн хорвоог орхижээ. Нүдээ нээгээд хартал диваажингийн үүдэнд зогсож байна гэнэ. Урд талд нь нэг баян зогсож байв. Тэгтэл нэг тэнгэр элч ирээд диваажингийн хаалгыг алтан түлхүүрээр онгойлголоо. Эхлээд нөгөө баян залуу дотогш оров. Тэгтэл диваажингийнхан бөөн баяр хөөр болж байгаа нь сонсогдон, хөгжим дуугарч, бөөн дуу хуураар түүнийг угтаж авлаа. Тэгж байтал дотор чимээгүй болж хаалга дахин онгойход хөдөөний хүн дотогш оров. Нэг тэнгэр элч угтаж аваад "Тавтай морил хөдөөний анд минь" гэж хэлэв.
Тэгэхэд хөдөөний хүн "Нөгөө бөөн дуу чимээ хаачсан бэ? Яагаад бүжиглэхгүй байгаа юм бэ?" гэж их л сул дуугаар асуув. Тэгээд үргэлжлүүлэн:
"Баян хүнийг ороход дуу дуулж, бүжиг бүжиглэсэн. Би ядуу хүн л дээ, гэхдээ миний ядуу амьдрал дэлхийд үлдчихсэн биз дээ? Диваажинд бүгд адилхан биш билүү" гэхэд тэнгэр элч "Тийм ээ, бүгд адилхан. Гэхдээ анд минь юу гээч, өдөр бүр хэдэн зуун ядуу хүн диваажинд ирдэг юм. Харин баян хүн зуун жилд ганц ирдэг юм" гэж хариулжээ.
Tengeriin khaanchlald bayan khun orkhoos temee zuunii suivcheer orokh n amar gej Ter Gaikhaltai unen kheljee
ReplyDelete