Өвлийн нэгэн хүйтэн орой гэр лүүгээ алхаж явтал өмнө минь согтуу бололтой нэг хүн явж байлаа. Хоёр тийшээ найган хөл дээрээ тогтож ядан явж байснаа замын хажуугийн шонгийн модноос тэврээд авав. Хажуугаар нь өнгөрөхдөө сайн харвал 30 орчим насны, цэвэрхэн хувцасласан нэгэн байв. Дэргэдүүр өнгөрөх хүмүүсийн зарим нь чанга дуугаар архи уусанд нь жигшиж, зарим нь элэг доог хийн хөхрөлдөж байлаа. Би дөхөж очоод "Та зүгээр үү? Би танд туслах уу?" гэж асуув.
Тэр арайхын ёолон байж "Бие минь муу байна" гэж хэлэв. Юм бодох сэхэлгүй нэг гараараа нуруугаар нь тэврээд такси барихаар гараа өргөлөө. Такси баригдах нь өнгөрөв бололтой гэж бодож байтал ашгүй нэг такси ирж зогслоо. Жолоочид байдлаа хэлээд эмнэлэг рүү хурдан явахыг хүсэв. Эмнэлэгт хүргэж өгөөд анхны тусламж авч дуустал үүдэнд нь хүлээж байлаа.
Жижүүр эмч гарч ирээд өвчтөнг наанадаж гадаа хөлдөхөөс нь урьтаж тусалсан байна гэв. Харин өвчтөн маань ярьж чадахгүй байсан учир бидэн рүү харан инээмсэглэлээ. Жолооч бас явалгүй хажууд хүлээж байв. Хэсэг хугацааны дараа өвчтөний бие нь тэнхэрч түүнийг гэрт нь хүргэж өгсөн юм.
Өвчтөний эхнэр нөхрөө хааяа ухаан алдаж унадагийг мэддэг болохоор гэртээ ирэхгүй удахад нь санаа зовсондоо гэрийнхээ гадаа хүүтэйгээ хүлээж байлаа. Биднийг хараад гүйж ирэн нөхрөө тэвэрч авав.
Олон цаг явж ядарснаас ямар ч ул мөр үлдсэнгүй. Бидэнд хэрхэн баярласнаа илэрхийлэхээ мэдэхгүй баярлаж байгаа тэр гэр бүлийг хараад нүдэнд минь нулимс цийлэгнэв.
Сайн сууж байхыг хүсээд явах замдаа жолоочоос хэдийг төлөхөө асуулаа. Тэгэхэд жолооч толгойгоо сэгсрэн "Үгүй дээ, харин ч би танд өртэй боллоо. Энэ сайн үйлсдээ та намайг оролцууллаа шүү дээ. Бараг хорин жил уйлаагүй надад ийм сайхан зүйл байдгийг та надад санууллаа" гэв.
Сайхан сэтгэлтэй жолоочид талархсанаа илэрхийлээд цааш явахдаа өвлийн шөнийн хүйтэн жаврыг ажралгүй гэр лүүгээ алхаж харимаар санагдаж байв. Юмыг яаж мэдэхэв, тусламж хэрэгтэй нэгэнтэй дахин тааралдах ч юм билүү?
Сургамжит өгүүллэг 3-аас...
tuslamj heregtei hen negentei taarwal zaawal tuslah bolnooo^^
ReplyDelete