Хясааны нулимс

Шүрэн ойн дунд нэгэн бяцхан хясаа амьдардаг байжээ. Хажуугаар нь өнгөрөх өнгө өнгийн гоёмсог загасыг харан өдөр хоногийг өнгөрөөдөг байв. Амгалан тайван амьдралтай энэ бяцхан хясааны амьдрал нэг өдөр хар дарсан зүүд мэт аймшигтай болон хувирав.

Учир нь гаднах ясан бүрхүүлээ бага зэрэг онгойлготол биен дотор нь нэг элсний ширхэг орж, хамаг биеийг нь холгож эхлэв. Бяцхан хясаа эхэндээ удахгүй гарчих байх гэж бодоод нэг их тоосонгүй. Гэвч өдөр ирэх тусам элсэн ширхэг улам бүр шигдсээр байлаа. Ингэх тусам түүний бие маш их өвдөж шаналах болов. Тэрээр шаналсандаа өдөр бүр уйлж, хөөрхий хясааны нулимс нэмэгдсээр л байв.

Юунд хэрхэн гомдохоо мэдэхгүй байлаа. Өөрийг нь зовоож байгаа элсэн ширхэгт үү? Эсвэл анхаарал болгоомжгүй байсан өөртөө юү? Өөрийг нь хамгаалж чадаагүй далай тэнгист үү?

Хөөрхий хясаа алинд нь ч гомдож чадсангүй. Өвчин нь бага зэрэг намжиж, өөрөө ч бага зэрэг тайвширсан нэг өдөр ингэж боджээ.

"Нэгэнт би тэр элсийг гаргаж чадахгүйгээс хойш түүнтэй хамт амьдрахад дасах нь зүйтэй юм байна. Хэн нэгэнд гомдоод ч яах билээ дээ."

Он жилүүд өнгөрсөөр хөөрхий хясаа асар их тэвчээр гарган элсэн ширхэгтэй хамт амьдарчээ. Маш их өвдөж, уйлдаг байсан ч гомдоллохоо больж гэнэ. Ингээд он удаан жил хөөрхий хясааг зовоосон өнөөх элсэн ширхэг асар их тэвчээрийн үр дүнд гайхамшигт тансаг сувд болон хувирчээ. Ингэж зовсон хясааны нулимс элсэн ширхэгийг бүрхсээр гайхамшигтай сайхан сувд болгосон юмсанжээ.

Далайн амьтад хясааны дэргэдүүр өнгөрөх бүрдээ гайхамшигт сайхан сувдыг нь гайхан шагширч, түүний асар их тэвчээрийг нь магтан сайшаадаг болжээ.

Бяцхан хясааны амьдралыг үлгэр жишээ болгон хэцүү санагдаж байгаа зовлон бэрхшээлийг даван туулж сувд болгох боломж хүмүүс бидэнд ч байгаа шүү дээ.

Сургамжит өгүүллэг 3-аас...