Реклам

Хаврын нэг сайхан өдөр Бруклины гүүрэн дээр нэгэн хараагүй хүн гуйлга гуйгаад сууж байв. Тэрээр энгэртээ "Төрөлхийн сохор" гэсэн пайз зүүжээ. Хүмүүс хараагүй гуйлгачны дэргэдүүр зүгээр л өнгөрч байв. Үүнийг ажигласан реклам сурталчилгааны нэгэн ажилтан пайзных нь ар талд нэг зүйл бичиж, бичсэн талаа хүмүүс рүү харуулж тавиад явжээ. Гэтэл хараагүй гуйлгачны хажуугаар өнгөрсөн хүн бүр мөнгө тавьж эхлэв. Гол нууц нь сурталчилгааны ажилтны бичсэн ганц өгүүлбэрт байлаа. Тэрээр "Цэцэг навч нахиалсан хаврын сайхан өдөр... Гэтэл би хаврыг харж чадахгүй байна." гэж бичжээ.

Сургамжит өгүүллэг 2-оос...

READ MORE - Реклам

Хясааны нулимс

Шүрэн ойн дунд нэгэн бяцхан хясаа амьдардаг байжээ. Хажуугаар нь өнгөрөх өнгө өнгийн гоёмсог загасыг харан өдөр хоногийг өнгөрөөдөг байв. Амгалан тайван амьдралтай энэ бяцхан хясааны амьдрал нэг өдөр хар дарсан зүүд мэт аймшигтай болон хувирав.

Учир нь гаднах ясан бүрхүүлээ бага зэрэг онгойлготол биен дотор нь нэг элсний ширхэг орж, хамаг биеийг нь холгож эхлэв. Бяцхан хясаа эхэндээ удахгүй гарчих байх гэж бодоод нэг их тоосонгүй. Гэвч өдөр ирэх тусам элсэн ширхэг улам бүр шигдсээр байлаа. Ингэх тусам түүний бие маш их өвдөж шаналах болов. Тэрээр шаналсандаа өдөр бүр уйлж, хөөрхий хясааны нулимс нэмэгдсээр л байв.

Юунд хэрхэн гомдохоо мэдэхгүй байлаа. Өөрийг нь зовоож байгаа элсэн ширхэгт үү? Эсвэл анхаарал болгоомжгүй байсан өөртөө юү? Өөрийг нь хамгаалж чадаагүй далай тэнгист үү?

Хөөрхий хясаа алинд нь ч гомдож чадсангүй. Өвчин нь бага зэрэг намжиж, өөрөө ч бага зэрэг тайвширсан нэг өдөр ингэж боджээ.

"Нэгэнт би тэр элсийг гаргаж чадахгүйгээс хойш түүнтэй хамт амьдрахад дасах нь зүйтэй юм байна. Хэн нэгэнд гомдоод ч яах билээ дээ."

Он жилүүд өнгөрсөөр хөөрхий хясаа асар их тэвчээр гарган элсэн ширхэгтэй хамт амьдарчээ. Маш их өвдөж, уйлдаг байсан ч гомдоллохоо больж гэнэ. Ингээд он удаан жил хөөрхий хясааг зовоосон өнөөх элсэн ширхэг асар их тэвчээрийн үр дүнд гайхамшигт тансаг сувд болон хувирчээ. Ингэж зовсон хясааны нулимс элсэн ширхэгийг бүрхсээр гайхамшигтай сайхан сувд болгосон юмсанжээ.

Далайн амьтад хясааны дэргэдүүр өнгөрөх бүрдээ гайхамшигт сайхан сувдыг нь гайхан шагширч, түүний асар их тэвчээрийг нь магтан сайшаадаг болжээ.

Бяцхан хясааны амьдралыг үлгэр жишээ болгон хэцүү санагдаж байгаа зовлон бэрхшээлийг даван туулж сувд болгох боломж хүмүүс бидэнд ч байгаа шүү дээ.

Сургамжит өгүүллэг 3-аас...

READ MORE - Хясааны нулимс

Тана цэцэг

Шүүхийн танхимд чимээгүй суух наяад насны хөгшин хосын байдал элэг эмтрэм хөөрхийлөлтэй байлаа. Өвгөн нь зөрүүд загнан дуугаа хураан сууж буй ядрангуй эмгэнээ холоос нууцхан ширтэж суув. Шүүгч баргил хоолойгоор хөгшин эмэгтэйгээс 

-За эгч минь, яагаад гэрлэлтээ цуцлах хүсэлтэй байгаа билээ? гэж асуухад хөгшин эмэгтэй гүнзгий гэгч нь санаа алдаад сөөнгө хоолойгоор

-Энэ өвгөнөөс залхаж гүйцлээ. Одоо хангалттай. 50 жилийн турш намайг амьдралаас залхааж орхилоо хэмээн хариулав.

Шүүх танхим хэсэг дуугүй болж хэн ч дуугарсангүй. Энэ чимээгүй байдлыг иймэрхүү мэдээллийг сонинд томоор гарчиглан олон нийтэд цацдаг нэгэн сэтгүүлчийн зураг авах чимээ эвдлээ. Тэднийг сонинд юу гэж бичихийг хэн мэдэх билээ. 50 жилийн хамтын амьдрал хэрхэн төгсөх гэж байгааг хэвлэл мэдээллийнхэн чих тавин чагнаж суулаа... Тэнд байсан бүх хүний анхаарал хөгшин эмэгтэйн хачирхалтай ярианд хандсан байв.

Нүдэнд нь нулимс цийлэгнэсэн хөгшин эмэгтэй

-Манайд нэг тана цэцэг байсан юм. Би түүнд маш их хайртай байсан. Тэр мэдэхгүй ээ... 50 жилийн өмнө болсон явдал л даа... Тэр цэцгийг би түүний надад өгсөн амьд цэцгийн баглаанаас үрслүүлж тарьсан юм. Бидэнд хүүхэд заяагаагүй учраас би тэр цэцгээ хүүхэд шиг л хайрладаг байв. Хэсэг хугацааны дараа цэцэг маань хатаж эхэлсэн. Тэр үед би дотроо "Шөнө бүр босож, үүр цайхаас өмнө нэг сав усаар цэцгээ усална" хэмээн өөртөө амласан юм. Ингэх нь их сайн хэмээн хүмүүс ярьдаг байсан юм. 50 жил болоход энэ хөгшин тэр шөнөөс өмнө нэг ч удаа шөнө босож цэцгийг чинь усалж өгөе гэж хэлээгүй... Тэр шөнө би их ядарсан учраас нам унтсан байлаа. Би ийм л хүнтэй 50 жилийг өнгөрүүлж дээ. Би түүнд амьдралаа, итгэл найдвараа бүгдийг нь зориулсан. Түүнээс би сайн юм үзсэнгүй. Өөрийнхөө хийдэг ажлаас нэгийг нь ч хийгээд өгөөсэй гэж хүлээж байгаагүй. Би үнэхээр түүнгүйгээр илүү сайн явна. Амлаж байна гэж хэлэхэд шүүгч хөгшин эр рүү харан 

-Ах минь, танд хэлэх зүйл байна уу? гэв. Хөгшин өвгөн таягаа тулан болож, гэмшсэн байдлаар шүүгч өөд харав. Тэгээд аажуухнаар

-Би цэргийн албаа ерөнхийлөгчийн ордны цэцэрлэгчийн албанд хаасан юм. Тэр цэцэрлэгийг амьд сайхан байлгахын төлөө чадах бүхнээ л хийдэг байлаа. Би эхнэрээ болон тана цэцгийг тэнд л таньсан юм. Түүнд би хамгийн сайхан цэцгийн баглааг өгдөг байв. Түүнтэйгээ гэрлээд удаагүй байтал түүний хүзүү нь өвдөж, бид эмчид хандсан. Эмч түүнийг олон цагаар унтвал хүзүүнийх нь шохойдолт ихэсч, байдал улам бүр муудах болно гэж хэлсэн юм. Шөнө бүр нойрноосоо сэрж, хэсэг хугацаанд алхаж, гишгэх хэрэгтэй гэж зөвлөсөн. Эмчийн зөвлөгөөг манай хүн төдийлөн тоохгүй байлаа. Өчнөөн удаа хэлээд дийлсэнгүй. Тэр үед аз болоход цэцэг маань хатаж эхэлсэн юм. Би түүнд энэ цэцгийг сайн усалбал сайн ургадаг гэж зөвлөлөө. Үүнийг хийхийн тулд өөртөө амлах хэрэгтэй байв. Шөнө болгон түүнийг сэрээж, түүнийг харж хэвтдэг байлаа. Хамгаас хайртай бүсгүйнхээ хүүхэд шигээ хайрладаг цэцгээ услаж байхыг нь харахад сайхан байдаг байв. Тэгээд яриагаа цааш үргэлжлүүлэн

-Шөнө болгон түүнийг унтсаны дараа би босдог байлаа. Цэцгийн савнаас усыг нь асгахын тулд шүү дээ. Учир нь тана цэцэг усанд дургүй юм шүү дээ шүүгч минь... Тэр шөнө хөгшин би  унтаж сэрж чадалгүй унтаж орхисон юм. Цэцгийг услахгүй байж болох байсан ч эхнэрийн минь хүзүү дахин өвдөж болзошгүй байсан учраас үүнд өөрийгөө буруутган гэмшиж, би түүнд юу ч хэлээгүй юм... гэв.

Яг тэр мөчид шүүхийн танхимд байсан сэтгүүлчид болон бусад бүх хүн өөрийн эрхгүй уйлж байлаа.

Сургамжит өгүүллэг 3-аас 

READ MORE - Тана цэцэг

Харагдаж байгаа шигээ биш

Хоёр тэнгэр элч дэлхий рүү буун хүний ертөнцөөр аялахаар шийджээ. Мэдээж жирийн хүний дүрээр аялж эхлэв. Эхлээд хотын хамгийн сайхан харшийн үүдийг тогшин хонох зөвшөөрөл эрэхэд гэрийн эзэн тэднийг ярвайн угтаж, хоол ундаар ч дайлалгүй тохилог халуун зочдын өрөөнд оруулахын оронд харанхуй чийгтэй зоорь луу оруулан "Шөнийг наанаа өнгөрөөчихөөд өглөө хурдхан яваарай" гэж хэлж гэнэ. Нимгэн дэвсгэрээ хүйтэн шалан дээр дэвсэн хэвтэхийг завдаж байгаад насаар арай ахимаг тэнгэр элч нь зоорины хана нурах дөхсөнийг анзаарчээ. Хуучин хананд гараа хүргэтэл өнөөх хана тэр даруй шинэхэн өрсөн мэт бат бөх болон хувирав. Залуу тэнгэр элч учрыг асуутал "Бүх зүйл цаанаа ямар нэгэн учиртай. Тиймээс аливаа зүйлийг өнгөн талаас нь бүү хар" гэжээ.

Маргааш орой нь хоёр тэнгэр элч хөдөөний нэгэн айлд хонох зөвшөөрөл эрэн хаалгыг нь тогшиж гэнэ. Тэднийх амжиргааны ганц үнээтэй тул түүнийхээ сүүг саан хотод аваачиж заран амь зогоодог байжээ. Гэрийн эзэд тэднийг гэртээ оруулан тарчигхан ширээндээ гийчдийг урин хамаг байдгаараа дайлж гэнэ. Унтах цаг болоход гэрийн эзэгтэй "Та бүхэн холоос ирсэн явуулын хүмүүс тул орон дээр унтагтун. Бид энүүгээр учраа олоод унтчихна" хэмээн хэлээд дулаахан сайхан ор засаж өгөв. 

Нар мандаж өглөө болж, хоёр зочныг сэрэхэд үнээ нь үхчихсэн хэвтэж байв. Эхнэр нөхөр хоёрын цөхрөнгөө баран уйлж суухыг харсан залуу тэнгэр элч ахмаддаа уурлан 

-Өнгөрсөн шөнийн айл баян мөртлөө биднийг тээршааж байхад та тэдний хуучирсан ханыг засчихаад, харин энэ эхнэр нөхөр хоёр биднийг тав тухтай байлгах гэж хамаг байдгаараа хичээж байхад ийм сайхан хүмүүсийн ганц үнээг яагаад үхүүлэв" гэхэд ахмад элч 

-Аливаа зүйл заавал өнгөн талдаа харагдаж байгаа шигээ байх албагүй" гэж хариулжээ. 

-Таны юу гэх гээд байгааг сайн ойлгосонгүй. Тэгээд яг ямар учиртай юм бэ хэмээн залуу тэнгэр элчийг ууртай асуухад ахмад тэнгэр элч

-Аливаа зүйл заавал өнгөн талдаа харагдаж байгаа шигээ байх албагүй хэмээн давтаж хэлээд "Эхний хоносон айлын нурах дөхсөн хананы цаана олон жилийн өмнө нуусан алт эрдэнэс байсан юм. Тэр хүмүүс баян цатгалан ч харамч хомхой улс байсан учраас тэр эрдэнэсийг авах эрхгүй. Тийм учраас би тэр нурах дөхсөн ханыг зассан юм. Харин өнгөрсөн шөнө эрлэгийн элч энэ айлын эхнэрийг авахаар ирэхэд нь би эзэгтэйн амины оронд үнээний амийг авахыг санал болгосон. Хэрвээ тэгээгүй байсан бол өнөө өглөө айлын эзэгтэй байхгүй байх байсан" хэмээн тайлбарлажээ.

Заримдаа золгүй муу явдал мэт харагдах зүйлийн цаана ямар нэгэн сайн учир шалтгаан агуулагдаж байж болох юм.

Сургамжит өгүүллэг 3-аас...

READ MORE - Харагдаж байгаа шигээ биш

Аавын тайтгарал

Манайхан гэр бүлээрээ аяллаар яваад ирэх замдаа автын осолд орсон юм. Тэр ослоос хойш би хоёр таяггүй алхаж чадахаа больж, надаас арай дээр боловч аав ч гэсэн хоёр таяггүй явж чадахгүй болсон юм. 

Идэр насандаа хоёр хөлгүй болсон би өвдсөн сэтгэлээ нуун амьдрах хичнээн хэцүү болохыг үгээр хэлж чадамгүй билээ. Үхмээр санагдсан ч хажуугаар нь өрсөлдөх сэтгэл бий болж байв. Найз нөхөд маань хүртэл таягийг минь хараад хэн нэгний тоглоом мэт "Яана аа, ирээдүй нь дардан сайхан байсан хүн одоо бүр хүн биш болжээ яана даа" хэмээн шивнэлдэхэд тэр үг нь миний сэтгэлийн гүнд үлдэж, мөн ч их уйлсан даа. Гэвч надтай адилхан зовлон амсаж байгаа аав минь тэр мөч бүхэнд надад

-Сү Жин ээ, аав нь бүгдийг ойлгож байна хэмээн тайтгаруулдаг байлаа. Аавынхаа энэ хайрын хүчээр би өсвөр насаа үдэж, ахлах сургуулиа төгсөөд дээд сургуульд орох өдөр ирсэн юм. "Аав нь охиноороо үнэхээр бахархаж байна" гэж хэлсэн аавын минь нүдэнд нулимс цийлэгнэж байлаа. 

Элсэлтийн арга хэмжээ дуусаад гарч явах үед сургуулийн гадаа олон хүн бужигнаж, хажуугаар өнгөрөх машинууд хурдаа хасалгүй явж байв. Гэтэл нэг жаахан хүүхэд машины өмнүүр гүйж орхилоо. Бүгд дуу алдав.

-Яана аа, тэрийг!

Бүгд юу болохыг түгшин харж байтал аав маань тулж явсан таягаа хаяад тэр хүүхдийг чиглэн гүйлээ. Би нүдэндээ ч итгэж чадсангүй. Аав нөгөө жаахан хүүхдийг тэврэн гарцаар гарч ирж яваа харагдав. 

"Аав аа...!"

Би гайхсандаа хашхирсан боловч олны дунд орсон аав минь миний дууг сонссонгүй. 

-Ээж ээ, ээж та ч гэсэн харсан биз дээ? Аав алхаад...

-Сү Жин аа, ээжийнхээ үгийг сайн сонс. Хэзээ нэгэн цагт чамайг мэднэ гэж бодож байсан юм. Үнэндээ аав нь таяггүй явж чадахаар эрүүл хөлтэй. Осол гарсан тэр өдөр аавын чинь гар л гэмтсэн. Гэвч чиний сэтгэлийг ойлгохын тулд дөрвөн жилийн турш чиний өмнө таягтай явж байсан юм. Хамтдаа өвдөж байж, өвчтэй чамайг тайтгаруулахын тулд шүү дээ. 

-Яагаад тэгсэн юм бэ? Яагаад аав хүртэл... би өөрийн эрхгүй уйлж орхилоо.

-Битгий уйл. Аав нь чамайг тайтгаруулж байгаадаа хичнээн их сэтгэл хангалуун байсан гээч. Үнэндээ ээж нь хүртэл тэгж аавыг чинь хараад дэндүү сүртэй юм гэж хэлсэн боловч тэр болгонд аав чинь зүгээр л инээмсэглэж байсан.

-....

-Энэ аавын чинь сэтгэл татам тал биш гэж үү? Үнэндээ аавын чинь энэ байдлыг хараад улам их хайрлах болсон. 

-...

-Өнөөдөр ч гэсэн тэр жаахан хүүхдийг автын осолд ороод чам шиг болчих вий гэсэндээ л хурдхан шиг таягаа хаяад гүйсэн байх.

-Ээж ээ, аавд муу юм тохиолдох вий гэхээс зүрх хагарчих шахлаа...

Гэр бүл-Аз жаргал сэтгүүлээс...

READ MORE - Аавын тайтгарал