Араатны хаан арслан ав хийгээд ихэд ядарсан тул үүрэндээ ирж унтаж гэнэ. Гэтэл нэг хулгана дээгүүр доогуур нь гүйгээд түүнийг ер унтуулсангүй. Арслан сэрээд хулганыг бариад авчээ. Уурандаа хулганыг яг базаж алахын даваан дээр хулгана өршөөл эрэн гуйж гэнэ.
-Намайг битгий алаач. Магадгүй хэзээ нэгэн өдөр би танд тус болох ч юм бил үү гэв. Хулганы хэлсэн үгийг сонсоод арслангийн инээд нь хүрч
-Чи ийм жижигхэн байж надад яаж тусалж чадах вэ дээ. Гэхдээ яахав чамайг энэ удаа амьд үлдээе гэжээ.
Энэ явдлаас хойш хэсэг хугацаа өнгөрсний дараа нэгэн өдөр арслан анчдын тавьсанд торонд орчихож гэнэ. Хичнээн үсэрч, цовхрон архирсан ч торноос гарч чадсангүй. Гэтэл өнөөх амийг нь өршөөсөн хулгана тэр хавиар явж байгаад арсланг олж харав. Тэгээд түүн дээр очин шууд л шүдээрээ торыг мэрсээр байгаад арсланг торноос нь чөлөөлжээ. Хулгана арсланд хандан
-Та намайг жижигхэн гэж голж байсан. Харж байгаа биз дээ, би таны амийг аварч чадлаа шүү дээ гэжээ.
Арслан үүнээс хойш ямар ч жижиг тусын хариу ирдэг юм байна гэдэгт итгэдэг болжээ.
Сургамжит өгүүллэг 3-аас...
saihan yum ih bicheerei nadaaa goy ulger
ReplyDeletechi surgamjit ogvvlleg ih unshdag uu teren deer chinii medkvv bas medhiig hvssen zvil zvgeerl ugvvllegeer bi unshdaggvi bol unshij vzeerei
ReplyDelete