Эхний бөгөөд сүүлчийн болзоо

Эхнэр бид хоёр маш олон жил хамт амьдарч байна. Нэгэн удаа эхнэр минь намайг нэг эмэгтэйтэй үдэш хамт хооллож, кино үзэх санал тавьдаг юм байна.

“Энэ хүн чамд надаас илүү хайртай, түүнтэй хамт хооллож, ярих нь түүнийг их баярлуулна” гэлээ. Эхнэрийн санал болгосон үдшийг хамт өнгөрөөх тэр эмэгтэй нь ... ээж минь байв. Ааваас минь хойш 19 жил ганцаар амьдарч буй эх минь.

...

Бурхан минь, би гэж нэг их чухал хүн, дандаа л завгүй, ажил гэр, гэр ажил гэсээр ээжтэйгээ хааяа л нэг хальт мөлтхөн уулздаг байж. Ээжтэйгээ утсаар ярьж, орой хамт хооллож, кино үзэхийг урилаа.

“Яав? Юу болов?” гэж ээж минь их л гайхаж байна. Шөнө орой утас дуугарах, гэнэтийн урилгад хөгшчүүлийн сэтгэл зовж түгшдэг бололтой. Цагийг хамтдаа сайхан өнгөрөөе гэсэн миний санал ээжид таалагдав.

Орой ажлаа тараад ээжийгээ авахаар явахдаа сэтгэл ихэд хөдөлж байлаа. Намайг ирэхэд ээж минь үүдэн дээрээ хүлээж байв. Харваас догдолж буй нь илт.

Үсээ ардаа шууж, хуримынхаа сүүлчийн ойг тэмдэглэхдээ өмссөн даашинзаар гоёжээ. Намайг хараад инээмсэглэж, царай нь баярласандаа гэрэлтэж байлаа. Машинд суунгаа найз эмгэчүүлдээ хүүтэйгээ хамт явах гэж байгаагаа, ресторанд хооллох тухайгаа дуулгаж, тэдэнтэй баяр хөөрөө хуваалцсанаа ярилаа.

Бид нэг их үнэтэй биш ч тохилог ресторан сонгов. Ээж минь гараас сугадаж, тэргүүн хадагтай шиг л алхана. Ширээнд сууж цэсийг уншиж байхдаа ээж минь намайг хараад ямар нэг юм дурсаж байгааг ажиглав.

-Чамайг бага байхад рестораны цэсийг би чамд уншиж өгдөг байж билээ гэхэд,
- Одоо та амарч, таны өмнөөс би уншъя гэлцэж хөхрөлдлөө.

Хооллож байхдаа бид чин сэтгэлээсээ ярилцав. Онцгой чухал юу ч яриагүй зөвхөн өдөр тутмын жирийн л юм ярилцав. Бид кино үзэхээ ч мартан, их удаан ярилцав. Ээжийгээ хүргэж өгөх замд ээж минь надтай хамт дахиад ресторан явах, гэхдээ өөрөө урих болзлоо хэллээ. Би ч зөвшөөрөв.

Гэртээ харихад ээжтэйгээ хамт байх таалагдсан эсэхийг эхнэр асуув. Санаж байснаас ч илүү гэж би дуу алдлаа.

 

Хэд хоногийн дараа ээж минь зүрхний шигдээсээр нас барав. Бүх юм хурдан өнгөрч би юу ч хийж чадсангүй.

Хожим нь би ээжтэйгээ хамт хооллосон ресторанаас нэгэн урилга хүлээн авлаа. Дугтуйг задлахад: “Би чамтай хамт байх үгүйгээ мэдэхгүй байна. Хоёр хүний захиалга өгч төлбөрийг хийсэн. Хүү, бэр хоёртоо зориулав.”

“Хүү минь, тэр үдэш надад ямар чухал байсныг чи ойлгохгүй байхаа. Хүүдээ хайртай шүү” гэсэн бичиг байлаа.

READ MORE - Эхний бөгөөд сүүлчийн болзоо

Шүүмжлэл

Энэтхэгт нэгэн алдарт зураач амьдардаг байжээ. Олон хүмүүс түүний зургийг хамгийн гайхамшигтай, ямар ч өө сэвгүй гэлцдэг байв. Тиймээс түүнийг өнгө будагт мэргэшсэн хүн буюу “Ранга Челэри”-г товчилбол “Ранга Гуру” гэж дууддаг байв.

 

 

 

Түүнд Рачижи хэмээх нэгэн шавь байжээ. Рачижигийн сургалтын хугацаа дуусахад тэр төгсөлтийн нэг зураг зурж, багшдаа үзүүлэн үгийг нь сонсохыг хүсчээ…
Ранга Гугу түүнд

-Одоо чи зураач боллоо. Тиймээс чи зургаа ард түмэнд үзүүлж тэдний үгийг сонсох хэрэгтэй. Зургаа хотын хамгийн хөл хөдөлгөөн ихтэй газар аваачиж тавь. Тэгээд хажууд нь улаан будаг, бийр тавиад таалагдахгүй хэсгээ улаан хэрээсээр зурж тэмдэглэхийг хүссэн бичиг тавихыг бас зөвлөжээ.

Рачижи багшийнхаа хэлснээр хийгээд хэд хоногийн дараа ирэхэд зураг нь улаан хэрээсээр дүүрсэн байхыг хараад сэтгэл санаагаар унажээ. Багшдаа очоод өөрт нь ямар их хэцүү байгаагаа хэлэхэд багш нь

-Гуниглаад хэрэггүй дээ хүү минь. Харин наад зураг аа хэчээж байгаа дахин нэг зураад аваад ир гэв.

Рачижи дахин нэг удаа зураад багшдаа үзүүлэв. Багш нь

-За одоо дахиад хотын төв талбайд зургаа аваачиж тавиад хажууд нь мөн будаг бийр тавь. Гэхдээ энэ удаа "Таалагдаагүй хэсгээ засаад зур гэж бичээрэй” гэжээ.

Рачижи багшийнхаа зааснаар хийв. Хэд хоногийн дараа зургаа шалгахаар очтол зурагт нь хэн ч гар хүрээгүй, бийр будаг нь ч хув хуурай байжээ. Үүнийг харсан Рачижи зургаа тэврэн багш дээрээ  очиж болсон явдлыг баяртайгаар ярьжээ…

Ранга Гуру

-Хайрт шавь Рачижи минь, хүмүүс боломж л олдвол ямар аймшигтай харгис шүүмжилдэг гэдгийг би чамд эхлээд харуулах гэсэн юм. Амьдралдаа хэзээ ч зураг зурж үзээгүй хүн хүртэл чиний зургийг шүүмжилсэн. Харин дараа нь тэднээр алдаагаа засуулахыг өөрөөр хэлбэл, бүтээлч шүүмжлэл хүсэхэд чинь хэн ч хүрч чадсангүй. Учир нь бүтээлч шүүмжлэл хийхэд боловсрол, чадвар хэрэгтэй. Хүн мэргэжилдээ сайн байхаас гадна бүр боловсорсон байх шаардлагатай. Хөдөлмөрийнхөө үнэ цэнийг юу хийж байгаагаа мэдэхгүй хүмүүсээс хүлээх хэрэггүй. Тэдний хувьд чиний хийсэн ажил юу ч биш. Тиймээс чиний хөдөлмөрийг ойлгож мэдэж чадахгүй хүмүүст бүтээлээ хэзээ ч бүү үзүүл. Тэдэнтэй энэ тухай маргалдаад ч хэрэггүй гэжээ.

READ MORE - Шүүмжлэл